İspanya’nın aşırı sağcı Vox partisinin lideri Santiago Abascal, bir soruyu sert bir şiddetle rakiplerine tekrarladı. “Kadın nedir?” diye sordu seçim öncesi bir tartışmada. Bu hafta sonu yapılacak seçimlerde güç paylaşımının eşiğine gelmesi muhtemel aşırı muhafazakar bir milliyetçi olan Abascal için bu, iki Vox ticari markasını birleştirmenin bir yoluydu: toplumsal cinsiyet konusunda bir kültür savaşı ve güvenlik konusunda alarmizm.
“Kendini kadın olarak algılayan bir erkeğin kadın olduğunu düşünüyorsanız” dedi, “o zaman yanılıyorsunuz. Çok yanılıyorsunuz ve kadınları riske atıyorsunuz.” Görüşünde, Abascal’a göre başbakanın seçmenlerin çoğundan küstahça ayrılmasını simgeleyen, Pedro Sánchez’in Sosyalist liderliğindeki hükümeti tarafından kabul edilen bir transseksüel hakları yasası vardı.
47 yaşında, muhteşem bir sakalı olan Vox lideri, kendisini halkı anlayan bir politikacı olarak tanıttığı kampanya yolunda cehennem ateşi bombasını nazik bir şakayla birleştiriyor. 2014’te partinin kontrolünü ele geçirdiğinden beri, onu “çekingen” bir seçmen büyümesi aşamasından geçerek, destekçilerinin desteklerini ilan etmekten gurur duydukları bir aşamaya taşıdı. Vox, Mayıs ayındaki yerel seçimlerde en popüler üçüncü partiydi ve bu başarıyı tekrarlamak için çabalıyor.
Anketler, Pazar günü kazananın – Abascal tarafından İspanya’nın artık feshedilmiş iki partili sisteminin yozlaşmış, omurgasız bir parçası olmakla alay edilen muhafazakar Halk partisi olacağını gösteriyor. Lideri Alberto Núñez Feijóo, koalisyondan kaçınmayı tercih edeceğini söylese de, göreve gelmek için gereken salt çoğunluğu sağlamak için Vox’un parlamento desteğine ihtiyacı olacak gibi görünüyor. Yani İspanya soruyor: Abascal ne istiyor?
Amaçlardan biri, Abascal’a göre “kadınlara ihanet eden ve onları silen” trans yasa tasarısını ve toplumsal cinsiyete dayalı şiddet yasasını yürürlükten kaldırmaktır. Ancak değişim yönündeki çabası çok daha ilerilere uzanıyor. Artan sıcaklıklarla ilgili kaygıyı “iklim fanatizmi” olarak reddediyor ve daha fazla fosil yakıt yakmak istiyor. Vox ayrıca göçmen teknelerine karşı bir deniz ablukası çağrısında bulunuyor ve göçmen karşıtı kampanyalarında bir “Müslüman istilası” uyarısında bulunuyor. LGBT+ haklarını sağlamlaştıran, kürtaja erişimi genişleten ve ötenaziyi suç olmaktan çıkaran yasaları kaldırmak istiyor.
Ancak Abascal’ın hayatındaki en tutarlı tema, İspanya’dan ayrılmaya çalışan ayrılıkçılara karşı düşmanlıktır. 1976’da Bilbao’da doğdu, ETA’nın şiddetli bağımsızlık mücadelesinin en karanlık günlerinde Bask Bölgesi’nde büyüdü. Babası terörist grubu şiddetle eleştiren bir politikacı olduğu için ailesi sürekli tehdit altındaydı. Amurrio’da bir giyim mağazası olan aile şirketi birkaç kez tahrip edildi ve ateşe verildi.
“Saldırıya uğradığımızda susmak yerine basına gittik. Çünkü kınanması gerekiyordu. Ve ne kadar az sessiz kalırsak, bize o kadar çok saldırdılar” demişti bir keresinde.
Abascal, korumaların evden çıkmadan önce aile arabasında bomba olup olmadığını kontrol etmelerini izlediğini hatırlıyor. Eta, dokuz yaşındayken babasının bir arkadaşı olan yerel postacıyı vurarak öldürdü. “Bu, hayatımı siyasete doğru yola koydu” dedi.
Üniversitede sosyoloji okudu, milliyetçiliğe ve Bask türü de dahil olmak üzere mitlerin kullanımına karşı sövdü. Tezinde filozof Karl Popper’dan alıntı yaparak milliyetçiliğin “kabile içgüdülerimizi, tutkularımızı ve önyargılarımızı pohpohladığını” söyledi.
kitabının yazarı Miguel González, “Bask milliyetçiliği hakkında eleştirdiği her şeyi İspanyol milliyetçiliğinde yeniden üretti” diyor. Vox A.Ş., parti hakkında bir kitap. “Ya bir alaycıdır ya da bir akvaryum balığının hafızasına sahiptir.”
Abascal PP’ye katıldı ama 2013’te Vox’u kurmak için partiden ayrılan bir grubun parçasıydı, yolsuzluktan tiksindi ve ardından ayrılıkçılara karşı daha sert bir tavır almadığı için başbakan Mariano Rajoy. Başka bir Vox kurucusu José Luis González Quirós, asıl amacın PP’yi değişmeye zorlamak olduğunu söyledi. Ancak Abascal kontrolü ele aldığında partiyi farklı bir yola soktu.
González Quirós, “Abascal kurnaz ve hırslı bir adam” diyor. Sağın kendi halkının bir bölümünü ihmal etmesinde bir fırsat gördü ve bundan yararlanmak için kendini konumlandırdı.”
Abascal, Vox’u hayatta tutmak için kürtaja ve eşcinsel evliliğe karşı çıkan katı Katolik gruplardan bağış aldı. Partinin atılımı, 2017’de, İspanya’nın geri kalanında ayrılıkçılığa karşı muhalefeti harekete geçirerek ve seçmenleri partiye akın ettirerek, anayasaya aykırı bir referandum üzerine Katalanların bağımsızlık mücadelesi patlak verdiğinde geldi.
Vox’un kendi iç grupları vardır. Ekonomi politikası konusunda, piyasa yanlısı liberalleri, korumacıları ve devlet müdahalecileriyle aynı fikirde değil. Bazı Voksistalar Parti, Francisco Franco’nun diktatörlüğünün geri dönüşü olarak tanımlandığında sinir krizi geçirdi, ancak Abascal, partide “Franco’nun çalışmalarını savunan diğerlerine” yer olduğunu söyledi.
2019 seçimlerinden bu yana, kapalı sınırlara ve Katolikliğe önem verenlerin üstünlük kazanmasına izin verdi. Mevcut kampanyadaki bazı sert tarafları yumuşatmaya çalıştı, ancak Vox’un yerel yönetimde PP ile halihazırda iktidarda olduğu yerlerde, çevre ve eşitlik departmanlarını ortadan kaldırdı ve kamu binalarında LGBT+ bayraklarını yasakladı.
Abascal’ın Pazar günü kaç oy alacağı, PP ile ulusal düzeyde iktidar olmak için taviz vermesi gerekip gerekmediğini veya Vox’un yasayı çıkarıp çıkarmayacağını belirleyecek. Bir seçmen, bir pazar ziyaretinde ondan “bir şeyleri düzeltmesini” istediğinde, “Kolay olmayacak” yanıtını verdi. Seni diğerleri gibi kandırmayacağım.”
[email protected]
News
